Bestuurder André loopt een dagje mee met verpleegkundige Stefanie
Geplaatst op: woensdag 17 januari 2024
Sinds december 2021 is André Kok de nieuwe bestuurder van Opella. In zijn eerste periode bij Opella heeft André bij alle onderdelen meegelopen met een collega. In ons personeelsblad vertelde hij dat hij dit erg leuk vond om te doen, onder andere omdat hij zelf geen zorgachtergrond heeft en deze meeloopmomenten hem veel gevoel geven waar het bij Opella om gaat. André moedigde andere Opella collega’s aan om hem een keer uit te nodigen ook met hen mee te lopen wanneer hun dit leuk lijkt. Zo is het ontstaan dat André iedere maand een dagje meeloopt met een van onze collega’s. Deze keer liep André mee met onze verpleegkundige Stefanie op woonlocatie Metje in Harskamp. Lees hier hoe hij dit heeft ervaren!
‘Het is donker. Om 6:00 uur de auto in is best vroeg. Onderweg naar Metje luister ik nog naar een podcast over dementie (Hersenhelden) waar uitgelegd wordt wat onze cognitieve reserve is. Dat is de theorie. Een uur later sta ik midden in de praktijk. Als bestuurder met mijn handen aan het bed. Ik loop vandaag mee met Stefanie. Het voelt voor mij toch best wel ongemakkelijk maar ik geniet er ook van om te ervaren hoe het er in de praktijk aan toegaat. Je komt letterlijk heel dichtbij de mensen waarvoor wij elke dag ons best doen. Hoe is het voor jou als je bezig bent met een cliënt?
De eerste meneer die we helpen, ken ik nog van de vorige keer toen ik hier meeliep. Toen heb ik nog een paar potjes met hem zitten dammen. Daar komen we dit keer niet aan toe. Zodra we binnenkomen, zegt hij: “Wat fijn dat je me even helpt.” Wat aardig, denk ik. Deze man is nog helder en beseft kennelijk wat er gebeurt. Of dat echt zo is, begin ik te betwijfelen als hij het de komende vijftien minuten minimaal vijf keer per minuut herhaalt. Na een paar minuten begint het me zelfs iets te irriteren. Maar dat duurt gelukkig niet lang. Als ik er goed over nadenk, dan vertelt deze man met dit ene zinnetje een heel verhaal. Wellicht zegt het iets over zijn opvoeding of levenshouding. Misschien heeft hij een vraag of voelt hij zich ongemakkelijk, maar kan hij in zijn geheugen slechts bij deze zeven woorden komen. Probeer maar eens een andere vraag te formuleren met deze zeven woorden. Of misschien is hij gewoon oprecht dankbaar omdat hij al een tijdje wakker heeft gelegen. Ik weet het niet. Ik vind het uiteindelijk heel mooi wat hij zegt: “Wat fijn dat je me even helpt”. Dat is toch waar we allemaal voor werken? Of het nou gemeend is of anders bedoeld, het is en blijft een compliment.
Dus, namens alle cliënten, voor Stefanie en alle andere collega’s: wat fijn dat je helpt!’
Meer meeloopverhalen van André of verhalen van andere collega’s lezen? Klik hier.